Storyline

Storyline er ein undervisningsmetode som kan brukast på alle trinn i grunnskulen.
Opplegget går ut på at læraren og elevane skal laga ei forteljing ut ifrå ei tematisk ramme.
Den tematiske ramma kan til dømes vera "på eit sirkus" eller "feriereisa".
Etter at den tematiske ramma er gitt, og forteljinga dermed er forankra i tid og sted skal elevane finna dei levenade vesna i forteljinga. Kven er dei og kvar bur dei? Elevane skapar figurar som gis form og personleghet.
Miljøet dei bur i skapast og, til dømes ved å tegne gata dei bur i på tavla.
Elevane finn og ut korleis livet er der dei bur.
Så byrjar forteljinga.
Elevane diktar kva som skjer. Læraren stillar spørsmål som førar elevane fram i forteljinga, og som sørgar for at elevane lærar noko av storylinen. Spørsmåla skal føra oppmerksomheten til elevane i ei bestemt retning og oppmuntra dem til å dela sine ferdighetar, refleksjonar og kunnskapar med kvarandre.
I forteljinga møtar elevane på spanande situasjonar der dei må takla ulike problem og løysa dei. I desse situasjonane ligg læringa.
Eg meinar at storyline må vera ein genial undervisningsmetode. Elevane får læra gjennom å gjera, noko som pedagoisk sett skal bety at dei skal hugsa meir av det i ettertid. Ein kan knytta alle fag inn i storylinen. Korleis kan familien sette opp eit budsjett for ferien sin? = matematikk. Kvar skal dei reise? = Samfunnskunnskap. Korleis er kulturen og religionen i landet dei skal besøka? = KRL. I tillegg vil elevane læra samarbeid og å sette seg inn i ein annan situasjon. Metoden er og med på å øka kreativiteten til elevane.
Absolutt ein metode eg kan tenka meg å prøva ut ein gong!

Noko høve til å prøve ut Storyline metoden vart det ikkje i praksisperiodane, men forsatt er storyline ein metode eg kan tenka meg å prøva ut. Kanskje kjem høvet i ein praksisperiode til neste år? No tenkjer eg faktisk på å ta eit år drama som siste året i lærarutdanninga, fordi eg ynskjer å lære meir om alternative måtar å lære på. Hadde eit ørlite dramaprosjekt om janteloven i praksisperioden, og det fungerte veldig bra! Den typen arbeid ga absolutt meirsmak!

Observasjon

No som me skal ut og observera korleis kvardagen er i læraryrket er det bra å ha litt undervisning i bakhovudet om korleis ein skal observera. Viss ein ikkje tenkjer over kva ein ser etter er det lett at ein ser på ting på feil måte eller at ein rett og slett følgjer med på feil ting.

Det var interessant å observera i kantina på skulen. Eg skreiv ein minuttobservasjon av nokon som satt rundt eit bord. Problemet var at dei som satt der gjekk etter ei stund, så i løpet av dei tretti minuttane eg observerte satt det tre forskjellige grupper rundt det same bordet. Likevel var det spennande å sjå korleis folk oppfører seg i noko så kvardagsleg som eit friminutt. Til dømes kossen andre oppførar seg når ein pratar, korleis folk et, kor utroleg mykje folk fiklar med ting som står på bordet etc.

Må ærleg sei at eg følte meg litt dum der eg satt å kikka på folk. Nesten som det hang et skilt over hovudet mitt der det sto: ”Eg ser på deg”. Eg håpar det blir annleis når me kjem i praksis, og folk vett at me er der for å observera.

Så blir det spennande å sjå korleis det er ute i lærarkvardagen, og å høyre kva andre observerar i løpet av veka på Skåredalen.

Eg meiner observasjon er utruleg viktig i kvardagen som lærar. Det er ikkje alltid så mykje som skal til, men kanskje skriva ned nokon ord i dagbok på slutten av skuledagen eller kanskje ha ei bok med ei side til kvar elev der ein kan skrive ned spesielle ting som bør bli huska. Dette kan vere til god hjelp medan anna i arbeidet med tilpassa opplæring. Har ein elevar som er tilknytta PPT er det også viktig med loggføring, for då skal ein kunne gå tilbake til konkrete situasjonar og sei kva som hende. Då hjelper det ikkje å sei at "eg trur det var ein gong i forgje veke at ...". Ellers er det jo greit å skrive ned undervisningstimar som har fungert godt, eller mindre godt, slik at ein betre huskar erfaringar som kan vere til hjelp seinare. 

Så korleis kan ein observera? Det finnes mången ulike måtar. Eg har jo nevnt loggføring og dagbok, men andre metodar som kan nevnast er videoobservasjon, intervju/samtale, praksisforteljing, rangeringsskala, sosiogram og innsamla materiale. 

Lærarens mandat og mange oppgåver

Det er interessant å læra om personar som Inge Eidsvåg. Ein pedagog som verkeleg kan sitt fag, og som er reflektert i høve til yrket sitt. Det var veldig interessant å lesa utdraget frå boka hans. Særleg om dei første skulane. Kor mykje klokt som vart sagt om læring så langt frå vår tid som allereie rundt år 400 før Kristus. Då sa Konfucius, ein lærar som blir rekna som den største i Kina at: «Jeg hører og glemmer. Jeg ser og husker. Jeg gjør og forstår,» Kanskje noko av det som blir omtalt mest når det gjeld kommunikasjon i vår tid også, kor mykje meir ein hugsar av det ein lære når ein i tillegg får sjå og gjera noko i samanheng med det.

Dei ti bod for den gode lærar som Inge Eidsvåg har skreve er og noko som er lurt å ta med seg ut i læraryrket. Her klarar han og fange alle dei viktige områda innanfor læraryrket inn i ti enkle setningar som er lette å hugsa, og som tar liten plass over arbeidsbordet.

Du skal kunna og vera glad i faga dine
Du skal vera glad i forteljingar
Du skal vera nærverande
Du skal sjå elevane
Du skal vera glad i elevane dine
Du skal ha forventningar og stille krav til deg sjølv og elevane dine
Du skal ofte ha med deg noko nytt
Du skal bidra til trivnad og utvikling i kollegiet
Du skal bidra til samtalar om skulen si samfunnspolitiske rolla
Du skal våga å vera lærar

Det er meir med læraryrket enn bare undervisninga. Ein skal kunne samarbeide med dei andre lærarane, styre og foreldre. I tillegg har ein og ansvar for å følgje med at eleven har det bra på alle områder, ikkje berre kunnskapsmessig. Mången utfordringar på fleire ulike område. Eg trur mi største utfordring i høve til alle desse ikkje blir eit av område, men å få til ein god kombinasjon av dei. Om eg kun fokuserar på elevenes kunnskap vil det sosiale gå tapt, men om eg kun fokuserar på det sosiale vil kunnskapen gå tapt. Så som sagt; kombinasjonen blir for meg ei stor utfordring. Likevel er det ting som opptar meg meir enn andre; Korleis ein skal gå fram i ein sak der ein mistenker at eleven ikkje har det så bra heime, er eit spørsmål som kan få meg til å bli bekymra i høve til mitt kommande yrke. Kva om eg til dømes får mistanke om at ein elev blir utsatt for overgrep? Heldigvis finnes det mykje hjelp å få, noko som eg håpar me kjem til å høyre meir om i undervisninga fremover.

Heldigvis er det slik at dei aller fleste elevar har oppegåande foreldre som er interessert i barna sin skulegong. Det er bra å ha eit nært samarbeid med foreldre, men godt det framleis ikkje er så tett som det var i Noreg på 1700 talet.
”Når vi snakker om læreren i de første årene av den norske allmueskolens historie, snakker vi om omgangsskolelæreren. Læreren var skolen, og noen steder ble han også kalt det. Han var den store formidleren. Han var bondesamfunnets øyne og ører mot verden i ei tid da få kunne lese og skrive. Samtidig var han en naturlig del av det samfunnet han levde i. Aldri har vel kontakten mellom heim og skole vært så god som i den tida vi hadde omgangsskole. Omgangsskolen var naturalhusholdningens skole, bokstavelig talt skjeftet til heimen. Folket på gården, som ofte drev sine sysler i det samme rommet der skolen var, lyttet nok med et halvt øre til det som ble sagt. Og de visste å renske halsen, hvis noe de mislikte kom
dem for øre."
Utdrag frå Inge Eidsvågs bok Den gode lærer i liv og diktning.

Me er heldige som lever i ein verden full av teknologiske hjelpemiddel som me kan bruka i undervisninga. Når eg gjekk på skulen hadde me løkoen som den store gulrota i matematikken. Dei som blei ferdige med oppgåvene kunne prøva å regna seg frem til eit mønster på løkobrettet. Så mykje meir spennande det må væra å kunne gå inn på nettet og regna i eit matematikkspel med masse fargar og lydar og andre effektar. I tillegg har elevane tilgong på dette heime og. Kanskje ser dei på det som ein lek på nettet, men samtidig lærar dei masse.

Google Earth er jo og ein fantastisk måte å læra geografi på. Kanskje kan dei svære karta som aldri ville enten ned eller opp igjen byttas ut med ein prosjektor og ein tilkopling til nettet?

Revidert veke 17.