Som lærar er det avgjørande å kunne kommuisera med elevane. Utan kommunikasjon med elevane vil ein aldri kunne klara å læra dei noko. Eg trur det blir ei utfordring å læra seg å bli god på kommunikasjon. Årsakane til det er fleire.
- Ein skal klara å kommunisera til alle elevane. Ein må bli så godt kjent med elevane at ein vett korleis kvar og ein av dei kan læra stoffet på best mulig måte. Eigentleg skulle ein hatt 23 undervisningsopplegg for ein klasse med 23 elevar, men det ville kanskje blitt ei uoverkommeleg oppgave. Dermed må ein kanskje finna det opplegget som best muleg famnar flest muleg av dei. I tillegg trur eg at mykje variasjon kan gjere at ein når inn til endå fleire, i og med at for mykje rutine kan bli kjedelig. Då meinar eg faglege rutinar og ikkje gode rutinar i skulekvardagen som bidrar til elevens tryggleik.
- Ein god kommunikator er ein trygg kommunikator. Ein som vett kva budskap han eller ho skal formidle, og korleis ein skal formidla det. For å virka trygg er det viktig at ein kan beherske sitt eiga kroppspråk, vita kor ein skal plassera hendene, og ikkje bruka "æææ" og "mmm" lydar i setningane. Lett å seie, men vanskeligare i praksis. Det ligg mykje trening bak god kommunikasjon.
- God kommunikasjon handlar like mykje om mottakaren som om sendaren. Kva slags "bagasje" mottakaren har med seg påvirkar korleis budskapet blir tatt imot. Her er det viktig for læraren å kjenna elevane sine godt. Kva foregår i elevens liv utanom skulen. Ein god dialog med både elev og foresatte er viktig, men sjølsagt utfordrande i ein stor klasse.
For å verkelig få prøva oss på kroppspråk hadde me mimelek i undervisninga denne dagen. Me fekk oppgåver i grupper, der gruppa saman skulle mime og resten av klassen gjette kva me gjorde. Gruppa mi fekk oppgåva: "beruset bartender". Klassen fann ut kva me var, så kroppspråket vårt sa vel sitt. Litt skummelt var det å stå slik foran klassen, men godt å ha ei gruppe å gjere det samen med. Meir øving i å stå foran folk blir det nok mykje av utover året. Godt er det, for det er jo ein sentral del av lærarlivet.
Å kunne vere ein del av eit team er også viktig. Samfunnet i dag blir meir og meir basert på teamarbeid, og at elevane får trening på detta området frå dei byrjar på skulen er bra. Som det blei sagt i undervisinga er det viktig med konsekvens. Elevane må lera seg kva som er bra og kva som ikkje er bra. Kanskje er det lurt med samtalar med elevane når noko negativt har skjedd. Ikkje bare sei at: "slik skal det ikkje gjerast." Ein kan spør eleven eller elevane om kva dei sjølv meiner gjekk galt i samarbeidet, og kanskje har dei løysinga sjølv også. Det dei kjem fram til sjølve vil dei hugsa bedre, som me all anna læring.
Til undervisinga vart det lagt ut nokre lenkjer til fordypning. Ei av desse handla om kroppsspråk og var spennande lesning. Det er nesten litt skremmande å tenkje på korleis ein både bevisst og ubevisst sender ut signaler med kroppen. Kroppsspråket vårt kan enten understreke eller motvirke det ein seier med ord. Artikkelen om kroppsspråk var skriven av Karen Zimsen. Ho skriv at ho tror ikkje nokon kan lere seg å kontrollere kroppsspråket sitt 100%, sjølv om nokon klarer å kontrollere det ekstremt godt. Ho brukar dømet på politikarar i ein debatt på TV. Dei ser veldig kontrollerte ut, men ser ein nærare på dei er det kanskje ein raud flekk i panna eller ein liten muskel i munnviken som dirrar litt.
Nokon folk er og utruleg gode på å lese andres kroppsspråk. Eg har møtt på lærarar som har sett på oss elevar om noko var vanskeleg, uten å spørje. Det å bli sett på ein slik måte trur eg kan bety mykje, spesielt om ein er inne i ein vanskeleg periode. Det visar at ein er interessert i personen.
Det blir sagt at ungar er utruleg gode til å lese kroppsspråk. Kanskje er det noko som har samanheng med at dei ikkje forstår alle orda som blir sagt når dei er små, og derfor lerar seg å tolke det som blir sagt utifrå andre ting enn berre orda? Dette er sjølvsagt ikkje noko eg kan seie sikkert, men det er kanskje ei mogleg forklaring. Viktig er deti hvert fall at me som lærarar tenkjer over kroppsspråket vårt i møtet med elevar. Elevane må se at me er ærlige, og at me ikkje seier ein ting og meiner noko anna. Det vil svekke forholdet mellom lærar og elev.
Det var og lagt ut ein test der eg fekk teste kor god eg var til å lese smil, om dei var ekte eller falske. Ei stor utfordring. Eg visste frå før at der det viser best er på augene, likevel fekk eg berre 16 av 20 rette. Ingen enkel sak det der, men det er nok ein treningssak det og.
Falskt på den eine sida, og ekte på den andre.
Ikkje alltid like lett å sjå forskjellen ...
Som lærarar må ein og prøve å tolke elevanes kroppsspråk. Nokon elevar har eit veldig tydeleg kroppsspråk. Når dei ligg så langt nede på stolen at hovudet så vidt visar over kanten på pulten er det eit tydeleg teikn på kjedsomhet. Likevel kan det vere elevar som er vanskeligere å tolke. Dei som sitt stille og ikkje vil seie noko, er det berre sjenert eller har dei det tøft og vanskeleg?
Dette temaet blir nok ei utfordring når eg skal ut i læraryrket, men både det å lese kroppsspråk hos andre og å bli betre bevisst sitt eige er heldigvis noko ein kan trene på.
Ei anna lenkje handla om grupper, og om korleis folk går inn i ulike roller når dei er i saman med andre folk. Dette var også utruleg spennande lesning, og noko som er relevant både i forhold til studiesituasjonen i samla klasse og i praksisgrupper, men også ute i skulen med korleis elevane går inn i ulike roller i klassen og vennegjengen. Å tenkje over korleis dette fungerer i ein klasse, og kunne ta tak i dei elevrollene som kanskje ikkje er så positive for miljøet tror eg er utruleg viktig som lærar.
Det er også bra å tenkje over si rolle i situasjonar der eg sjølv skal fungere i lag med andre mennesker, t.d. i praksisgruppa. I denne undervisingsøkta laga me kjøyrereglar for praksisgruppa. Det gjekk bra. Me var enige om kva me meinte var viktig for gruppa. T.d. at alle tar ansvar for det me skal gjennomføre, ingen "gratis"passasjerar, ikkje baktale kvarandre på gruppa og å ha ei positiv innstilling.
Revidert veke 17.
